Podatki dochodowe są pobierane od dochodów osiąganych przez wielorakie podmioty w wyniku prowadzonej przez te podmioty działalności gospodarczej, przy czym dochody są w tym miejscu rozumiane jako przychody pomniejszone o koszty ich uzyskania. Podatki dochodowe są zdecydowanie trudniejsze do zastosowania od podatków przychodowych. Niezbędne jest nie tylko wyraźne zdefiniowanie przychodów, ale także określenie, j akie koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów oraz jakie – pomimo tego, że zostały poniesione – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Stawka podatków w pierwszym progu skali podatkowej wynosiła 20% (w 1999 roku wynosi 19%), choć roczny podatek do wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego zmniejsza się o podaną kwotę 278,20. W miarę osiągania wyższych dochodów podatnik, po przekroczeniu określonego progu podatkowego skali podatkowej, opłaca podatek według wyższych stawek, ale tylko od nadwyżki dochodu ponad kwotę dochodu podlegającego opodatkowaniu według stawki z poprzedniego progu podatkowego. W roku 1999 istniały trzy stawki podatku dochodowego od osób fizycznych, które wynosiły 20%, 32% i 44%; w 1999 roku wynoszą: 19%, 30% i 40%. Wymiar i pobór podatków dochodowych wymaga więc rozbudowanej rachunkowości i ewidencji w podmiotach osiągających dochody oraz istnienia sprawnego i odpowiednio rozbudowanego aparatu podatkowego. Współcześnie obserwuje się wzrost znaczenia podatków dochodowych, co wyraża się w tym, że dwa z nich, a więc podatek dochodowy od osób fizycznych (tzw. osobisty podatek dochodowy) oraz podatek dochodowy od firm (spółek), odgrywają zdecydowanie najważniejszą rolę we współczesnych systemach podatkowych.
