Niezrozumienie i (lub) lekceważenie potrzeb utrzymy­wania wewnętrznej spójności i równowagi między ele­mentami polityki kadrowej pozostawało w ścisłym związ­ku z wymienionymi brakami kwalifikacyjnymi ludzi peł­niących funkcje kierownicze.Około połowa autorów wymieniła sposób wprowadza­nia zmian jako jedno z ważnych źródeł konfliktów. Naj­bardziej konfliktogenne były sposoby wprowadzania zmian personalnych, zwłaszcza na stanowiskach ‘kierow­niczych. Ponadto wprowadzano zmiany na grunt nie przygotowany, w sposób żywiołowy, bezplanowy i nie kierowany, wprowadzano wiele zmian równocześnie, na­rzucano je z zewnątrz, bez zrozumiałych dla załogi po­wodów itd.Poznanie źródeł konfliktu ludzkiego nie stwarza jeszcze wystarczającej podstawy do wyboru i zastosowania najbardziej skutecznej metody jego rozwiązania. Dzieje się tok prawdopodobnie dlatego, że o ile w przypadku niezgodności technologicznej, konstrukcyjnej, ekonomicz­nej czy matematycznej można z powodzeniem zastoso­wać jedną z wielu zalecanych metod rozwiązywania pro­blemów, o tyle w przypadku konfliktów interpersonalnych logika sprawnego działania zostaje zakłócona przez mechanizmy psychologiczne i społeczne trudne do od­krycia, zrozumienia i przezwyciężenia.