W końcu XIV w. swą wiodącą pozycję umocnił Bank Medici, stając się głównym bankiem świata zachod­niego, mającym oddziały w Rzymie, Wenecji, Mediolanie, Pizie, Avignonie, Brugii, Londynie i Genewie. Wydarzenia polityczne i tru­dności gospodarcze spowodowały, że pod koniec XVI w. banki włoskie straciły na znaczeniu, a ich międzynarodową pozycję przeję­ły instytucje finansowe w Niemczech, Francji, Anglii. Ostatecznie głównymi centrami bankowości międzynarodowej stały się: Londyn, Paryż, Zurych, Frankfurt.Współcześnie ożywienie międzynarodowej działalności banków nastąpiło z chwilą utworzenia Międzynarodowego Funduszu Walu­towego w 1945 r., Układu Ogólnego w Sprawie Ceł i Handlu (GATT) w 1948 r., a następnie wprowadzenia wymienialności głównych walut europejskich w 1958 r. oraz wzrostu obiegu i znaczenia eurodolarów.