W literaturze przedmiotu, wciąż jeszcze nie tak obszer­nej, spotkać możemy kilka co najmniej propozycji nazw dla ludzi, którzy problematyką konfliktów w organizacji zajmują się bądź będą zajmować. Cytowany już W. Kru­ger wprowadza do organizacji menedżera konfliktu; P. R. Lawrance i J. W. Lorsch zalecają zatrudnianie spe­cjalisty do spraw konfliktowych, którego nazywają inte­gratorem; A. J. DuBrin popiera ideę zatrudniania specjalisty-konsultanta, który stosuje nowoczesne metody kierowania konfliktami w organizacji.Proponowana przeze mnie definicja odbiega od spotykanych w literaturze przed­miotu, ponieważ nie eksponuje wałki między ludźmi, antagonizmów, sprzeczności interesów. Idee te, nace­chowane wartościami ujemnymi sprawiają, że definio­wany za ich pomocą konflikt staje się siłą rzeczy wyłącz­nie zjawiskiem niepożądanym, a zatem zasługującym na eliminowanie go z życia ludzkiego. Tymczasem konflikt, jako silny motywator ludzkich działań, może stanowić również zjawisko pozytywne i pożądane, zwłaszcza w kul­turach, w których aktywność i osiągnięcia człowieka sq społecznie cenione.