Powiedzmy, że „konfliktowego” pracownika usuniemy j poza obręb naszej organizacji. Na powstały w ten spo­sób vacat zatrudnimy wkrótce innego pracownika, które­go właśnie usunięto lub w inny sposób skłoniono do odejścia z innej organizacji. Kierownictwo oraz przedsta­wiciele aktywu społeczno-politycznego każdej z tych orga­nizacji myśli z ulgą, że rozwiązano jakiś problem orga­nizacyjny czy ludzki, podczas gdy był to manewr tylko pozornie skuteczny, niczego de facto nie rozwiązujący. Doszukać się tu można pewnej analogii do sytuacji, w której jeden sąsiad podrzuca drugiemu chwasty z własnego ogródka, ciesząc się, źe u siebie zrobił porzą­dek. Zapomina jednak o tym, że ten drugi może postą­pić przy najbliższej okazji tak samo, ponieważ żaden z nich nie patrzy dalej własnego ogródka.Kara w postaci rozwiązania stosunku pracy zwiększa i    tak już dostatecznie dużą u nas płynność załóg. Jest ono zmianą do końca nie przemyślaną, nie planowaną  nie kierowaną, a więc nie mogącą przynieść skutków pożądanych. Jeżeli na opuszczone stanowisko zostanie przyjęty człowiek równie mato sprawdzony pod względem kwalifikacji zawodowych, ideowo-moralńych czy zdro­wotnych, to należy przewidywać, że wszystko zacznie się od nowa.