Podmiotami podatku są osoby fizyczne, których roczny dochód osiąga kwotę uregulowaną przez ustawę. Ustawa określa zarówno nie ograniczony, jak i ograniczony obowiązek podatkowy. Ten pierwszy polega na tym, że osoby fizyczne zamieszkujące na terytorium Polski lub przebywające w Polsce czasowo (przez okres ponad 183 dni w roku) podlegają obowiązkowi podatkowemu, niezależnie od miejsca uzyskania przychodów. Jednak nie ograniczony obowiązek podatkowy jest zawężany przez umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu lub (na obszarze Unii Europejskiej) postanowienia traktatowe i wytyczne Rady Ministrów Unii Europejskiej o harmonizacji podatku od dochodów osób fizycznych. Z kolei ograniczonym obowiązkiem podatkowym są objęte osoby fizyczne osiągające dochody z pracy wykonywanej na terenie Polski lub z innych źródeł. Obowiązkiem podatkowym o podobnym charakterze są objęte osoby fizyczne nie mające miejsca zamieszkania lub pobytu w Polsce, które osiągają dochody podlegające opodatkowaniu. Do tego kręgu należą osoby fizyczne, których czas pobytu nie przekracza 183 dni w ciągu roku. Na zasadzie wzajemności wolni od podatku dochodowego w Polsce są przedstawiciele placówek dyplomatycznych i konsularnych oraz inne osoby korzystające z odpowiedniego immunitetu.