Zaprezentowane wyniki mogłyby być jednoznacznie zinterpretowane w taki na przykład sposób, że badani kierownicy są bardziej demokratyczni niż autokratyczni, ale też najwięcej jest wśród nich „balansujących biu­rokratów”. Mogą również prowadzić do wniosku, o czym już wspominałam, że amerykański wzór kwestionariusza L/Z (ludzie/zadania) nie nadaje się do badania pol­skiej kadry lub też, że amerykańska definicja autokra­tycznego stylu nie pasuje do polskiego autokraty. W dyskusjach, będących elementem zajęć z kadrą kie­rowniczą, często dotykano problemu autokratyzmu, ale okazywało się zwykle, że w danej grupie autokratów nie ma, natomiast znajdują się wśród ich przełożonych. Opinie takie wypowiadali na przykład mistrzowie o kie­rownikach, kierownicy o szefach pionów, szefowie o za­stępcach dyrektorów, ci zaś o dyrektorach przedsię­biorstw, zjednoczeń lub departamentów, a ci z kolei o swoich przełożonych. Ponieważ stanowisko takie było podtrzymywane niemal w każdej grupie uczestników, można by więc sądzić, że w gruncie rzeczy wszyscy nasi kierownicy są mniej lub bardziej autokratami.