Wydobyta przez tytuł i cały tok utworu ironia ta odsłania się w zagadce celu żmudnej drogi. To, co widniało jako „dalekie”, okazuje się wreszcie „bliskie”: jest to szubienica. Symboliczna, długa, męczeńska pielgrzymka ku śmierci na szubienicy przedstawia się jako dążenie do miejsca spełnienia wszystkich pragnień, miejsca wyróżnienia i ironicznego wywyższenia — „boście wy jeszcze z wielu wybrani… —” Wiersz Ku młodziankom polskim został również opatrzony datą przez autora: „29 czerwca 1863 r.” Zaleski napisał go wkrótce po straceniu na szubienicy w Wilnie — 15/27 VI 1863 — jednego z najwybitniejszych przywódców powstania styczniowego, „czerwonego” dowódcy na Żmudzi, naczelnika wojennego Litwy i Białorusi, Zygmunta Sierakowskiego. Autor oddał hołd „młodziankom”-powstańcom 1863 r., związanym ze stronnictwem Czerwonych, działającym na Litwie, Białorusi i Ukrainie. Z nazwiska wymienił, obok Zygmunta Sierakowskiego, Ludwika Narbutta, popularnego dowódcę oddziału w okolicach Lidy, który zginął śmiercią bohaterską w bitwie pod Dubiczami (5 V 1863); Ukraińca, absolwenta Uniwersytetu Kijowskiego, Makarego Drohomireckiego, który zorganizował oddział powstańczy i zginął pod Pyszkowem 15 II 1863, oraz Zygmunta Padlewskiego, generała powstania styczniowego, naczelnika miasta Warszawy, dowódcę oddziałów w Płockiem’ straconego w Płocku 15 V 1863.
