Polski ustawodawca wprowadził wyjątkowo proste zasady podejmowania na orientacji działalności gospodarczej. Potwierdzeniem tej prostoty jest zawrotna skala zgłoszeń jenie zasady do ewidencji, która na początku 1997 r. przekroczyła już liczbę dwu milionów. Niewielkie wymagania, jakie wprowadziła ustawa w 1988 r. uzasadnione były wieloma czynnikami: gospodarczej • zapaścią systemu ekonomicznego PRL, • brakiem kapitałów u osób fizycznych i prawnych w ówczesnej Polsce końca lat osiemdziesiątych, • społeczeństwo polskie nie posiadało doświadczenia i kwalifikacji, aby sprostać bardziej skomplikowanym procedurom, • przewidywano wzrost bezrobocia w Polsce, • w sektorze usług istniały znaczne braki, poziom świadczeń był bardzo niski, • handel uspołeczniony nie zaspokajał potrzeb konsumentów, • liczba podmiotów gospodarczych była niewielka i nie było między nimi a wolności ; konkurencji. Dlatego też ustawa podaje absolutnie minimalny zakres danych, jakie należy natywnych, zgłosić do ewidencji.